Bezoek

Over de afgelopen week kan ik helaas weinig spannends vertellen. Ik heb nl. last gehad van een flinke buikgriep, dus heb de week voornamelijk slapend in bed doorgebracht. Het is lang geleden dat ik me zo beroerd heb gevoeld! Erg vervelend en ik vond het ook vervelend dat ik de hele week niet naar de uni kon om te werken. Gelukkig voel ik me inmiddels weer wat beter en heb ik het afgelopen weekend flink kunnen werken.

Maar ik heb nog niets geschreven over vorig weekend. Ik kreeg bezoek uit Nederland: Judith kwam een weekend over. Met een flinke vertraging kwam ze vrijdagavond aan in Newcastle. Nadat ze haar in mijn ogen erg dunne luchtbed had opgeblazen, zijn we gaan slapen. Zaterdag uitgebreid ontbeten en daarna samen de stad in geweest. Was erg gezellig en relaxt. Ik denk dat de plaatselijke middenstand blij met ons was, want we hebben allebei kleren gekocht. Tot mijn verbazing vonden we hier namelijk een winkel waar erg leuke zwangerschapskleding verkocht wordt. 's Avonds zijn we de studentenwijk Jesmond ingegaan. Het heeft wel wat weg van Nijmegen-Oost, maar is toch ook weer erg Engels. We hebben daar lekker wat gegeten en gedronken.

Zondag was het weer helaas wat minder mooi dan zaterdag. Dat was jammer, aangezien we het plan hadden opgevat om richting de kust te gaan. Maar als echte Nederlanders lieten wij ons niet door het weer uit het veld slaan en zijn we gewoon op pad gegaan. Na een half uurtje met de trein kwamen we aan in het kustplaatsje Tynemouth. Een typisch Engelse kustplaats, dus vonden wij dat we ook een typisch Engels cafétje moesten opzoeken. Al snel hadden wij dat café gevonden en hadden we wortelsoep besteld met koriander. Klinkt lekker, toch? Helaas zijn Engelsen niet de beste koks, daar kwamen we al snel achter. De soep was werkelijk niet te (vr)eten (zie foto's), maar we hebben wel erg veel plezier gehad. Uiteindelijk hebben we maar gewoon onze zelf gesmeerde broodjes gegeten en zijn we naar de zee gelopen. Ondanks het slechte weer, was het erg mooi. We konden een heel eind de pier op lopen (en foto's maken), wat wel bijzonder was.

's Avonds hebben we lekker gekookt in mijn flat en het rustig aan gedaan. Maandagmorgen nog een laatste keer samen koffie gedronken bij Costa koffie en na de lunch ging Judith met de metro weer richting het vliegtuig. Vond het wel even moeilijk om na zoveel gezelligheid weer alleen te zijn, maar gelukkig had ik 's middags nog een cursus waar ik mijn aandacht voor nodig had.


Trouwens, vinden jullie dat theepotje (zie foto) niet heel erg schattig? Ik vond mezelf zo'n goeie sponsor van Costa Coffee dat ik vond dat ik die wel mee mocht nemen..

Even in Nederland

De afgelopen anderhalve week heb ik niets nieuws geschreven, maar dat komt omdat ik even in Nederland ben geweest. Nou ja, even: het was eigenlijk bijna een week. Ik had een aantal redenen om mijn verblijf even te onderbreken en terug naar huis te gaan. Allereerst kreeg Boris vrijdag zijn Masterdiploma wiskunde van de lerarenopleiding. Verder gingen we met het gezin een weekend naar Brabant om de 60e verjaardag van m'n ouders te vieren. Maandag had ik een paar afspraken op de universiteit en dinsdag hadden we controle in het ziekenhuis en de 20weken echo. Jullie horen het al: het was een vol programma.

Afgelopen donderdag vertrok ik vanaf het vliegveld van Newcastle. Ik vloog via Londen Gatwick naar Dusseldorf, waar mijn vader me op kwam halen. Ik was dit keer niet zo stom om een scherp mes in mijn tas te stappen, in plaats daarvan had ik er dit keer een nagelschaartje in gestopt. Ook erg slim natuurlijk. Maar tegen mijn verwachting in verdween het nageschaartje niet in de prullenbak, maar mocht het gewoon met mij meevliegen. De reis verliep op zich prima, in Dusseldorf wachtte mij een onaangename verrassing: mijn koffer was er niet. Aanvankelijk had ik nog hoop dat mijn koffer gewoon als een van de laatste op de bagageband zou verschijnen, maar toen deze weer stil werd gezet realiseerde ik me dat mijn koffer echt niet in het vliegtuig had gezeten. Dikke pech, vooral omdat er zo ongeveer alle kleren in zaten die ik op het pas en bovendien nog aardig wat kostbare en belangrijke spullen.

Al eerder heb ik geschreven dat ik een optimistisch persoon ben, dus ik ging ervan uit dat mijn koffer de dag erna wel zou arriveren. Maar toen ik vrijdagmiddag opbelde, was er nog geen spoor van mijn koffer en werd ik toch wel een beetje ongerust. Toen het er ook nog eens op leek dat mijn beurs niet wordt uitgekeerd (Engeland ligt dwars) en een van m'n experimenten het niet deed, had ik het toch wel even gehad. Maar na een nacht goeie slaap en een moeder die een kopje thee op bed kwam brengen, zag ik alles weer wat positiever in. Toen ook nog eens mijn koffer boven water kwam (hij was op Londen Gatwick blijven staan) en het met mijn experiment ook goed kwam, was ik helemaal opgelucht.

Het weekendje weg met ons gezin was erg leuk en gezellig. Zaterdag hebben we 's morgens Boerengolf gespeeld (waarin ik ondertussen zeer geoefend ben) en 's middags een fietstocht op tandems gemaakt. 's Avonds hebben we lekker met elkaar gegeten en daarna de Nederlandse schaatsers aangemoedigd. Zondagmorgen lag er een mooie laag verse sneeuw en hebben Boris en ik een wandeling gemaakt. We hebben nog met elkaar geluncht en zijn daarna richting huis gegaan.

Dinsdag zijn Boris en ik naar het ziekenhuis geweest voor de 20weken echo. Gelukkig zag alles er goed en normaal uit. Dat was toch wel erg prettig om te horen. Ik kan het kindje nu ook echt goed voelen, echt heel erg leuk. En het is in elk geval een actief kind, want zodra ik rustig ga zitten of liggen komt ie in beweging.

En gisteren was het tijd om weer terug te gaan naar Newcastle. Boris bracht me weer naar Schiphol, want hij heeft vakantie. Vond het echt wel moeilijk weer afscheid van hem te nemen na een aantal fijne dagen samen, maar aan de andere kant gaan de 3,5 weken die nog komen gaan ook zo weer voorbij. Dat heb ik tenminste de eerste weken zo ervaren. En Judith komt komend weekend op bezoek, dus dat is ook wel een erg leuk en gezellig vooruitzicht.

Edinburgh

Afgelopen zaterdag ben ik een dagje naar Edinburgh geweest. Toen ik 's morgens de gordijnen open deed, was ik wederom verrast. Alleen dit keer niet door een mooi pak sneeuw, maar doordat ik helemaal niets zag. Nou kan dat in mijn geval ook komen doordat ik mijn bril niet op had, maar daar was in dit geval geen sprake van. Het was extreem mistig. Maar optimistisch als ik ben, dacht ik dat de mist nog wel zou optrekken en ging ik op weg naar het station. Een comfortabele trein (voor een helaas wat minder comfortabele prijs) bracht me in anderhalf uur naar Edinburgh.

Toen ik in Edinburgh aankwam, had ik opeens niet zoveel zin meer om de stad in te gaan. Misschien kwam dat door het slechte weer (het was inmiddels ook wat gaan regenen), maar ik had ook ineens het gevoel dat ik hier samen met Boris wilde zijn. Ik had veel meer zin om samen de stad te gaan verkennen dan in mijn eentje. Maar nadat ik een goeie kop koffie had genuttigd, ging ik op pad. Als eerste ging ik naar de st. Giles Cathedral. Een mooie kathedraal, hoewel ik wel eens meer onder de indruk ben geweest van een kerk. Ik heb hier even rondgelopen, wat foto's gemaakt, maar heb al snel mijn weg vervolgd. Ik liep door de belangrijkste winkelstraat van Edinburgh richting het beroemde kasteel. De reden dat ik dit kasteel wilde bezoeken was -naast natuurlijk het kasteel zelf- het befaamde uitzicht dat je hebt over de stad en de omgeving. Helaas was ik niet de enige die dit kasteel wilde bekijken. Al snel waande ik me in de Efteling in de rij voor de Vliegende Hollander. Maar na een half uur en £11,- lichter, kon ik naar binnen.

Maar jullie raden het al: van het uitzicht heb ik helemaal niets meegekregen. Zien jullie die witte foto? Juist ja, dat is het uitzicht dat ik had vanaf de burcht. Enigszins teleurgesteld besloot ik dan maar het kasteel zelf uitgebreid te gaan bekijken. Het was zeker de moeite waard. Er waren ook een aantal leuke tentoonstellingen, waarvan eentje over het leven van gevangenen in de 17e eeuw. Na ruim anderhalf uur had ik alles gezien en besloot ik rustig terug te lopen richting het station. Ik had eigenlijk nog naar een park willen gaan aan de rand van het centrum, vanwaar je ook een schitterend uitzicht over de stad moet hebben, maar vanwege het weer hield ik het voor gezien. Ik geloof absoluut dat Edinburgh een schitterende stad is, maar mij is het een beetje tegen gevallen.

Zondag heb ik niet veel bijzonders gedaan. Lekker uitgeslapen en nog even de stad in geweest. Verder heb ik gewerkt. Komende donderdag vertrek ik alweer voor een aantal dagen naar Nederland en voor die tijd wil ik nog het nodige doen. Ook moet ik woensdag nog een presentatie geven.

Universiteit

Na mijn blog van afgelopen weekend zullen jullie het bijna niet geloven, maar uiteindelijk kom ik hier om te werken. En daar zal ik jullie vandaag iets meer over vertellen en laten zien.

Afgelopen week werd ik in de niewsbrief van CRiLLS, de afdeling waar ik op bezoek ben, als volgt welkom geheten:

Loes Oldenkamp, Visiting PhD student- CRiLLS would also like to welcome Loes Oldenkamp who was succesful in her application to visit Newcastle University. Loes will be attending the Phonological Interfaces in Second Language Acquisition course, taught by Dr Martha Young-Scholten, and seminars/ workshops that will be of interest to her research in *Acquiring inflection in Dutch as L2: phonetic-phonological and morphological aspects*.

Toch leuk om te lezen dat je bezoek niet helemaal onopgemerkt blijft :).
Maar goed, ik zal iets vertellen over wat ik hier zoal op een dag doe. Het is sowieso grappig om te merken dat je zo snel ergens gewend raakt en dat je binnen een week al een soort van 'vast' patroon hebt ontwikkeld van hoe een (doordeweekse) dag verloopt.

Ik merk dat ik hier later opsta dan in Nederland. Zogezegd pas ik me aan aan het werkritme van de andere aio's hier en die beginnen zeker niet voor half 10. En dat is eigenlijk nog aan de vroege kant. Mijn wekker gaat dus om kwart voor 8. Ik probeer dan direct mijn bed uit te komen (wat meestal niet lukt), een douche te nemen en te gaan ontbijten. Het ontbijt is bij mijn verblijf inbegrepen en is in Castle Leazes Halls zelf. De ontbijtzaal (en tevens ook dinerzaal) is een soort enorme sporthal met enorm lange rijen tafels. Niet bepaald sfeervol dus. De eerste keer dat ik er kwam, verbaasde ik me erover dat studenten hier gewoon in hun pyjama, duidelijk net ontwaakt, komen ontbijten. Zoiets huiselijks in zo'n enorme hal. Maar vaak ontbijt ik ook op mijn eigen kamer, aangezien het Engelse ontbijt toch wel erg vet is. En als ik elke dag eggs&beans zou eten, zouden jullie straks denken dat mijn kind wel erg hard groeit...

Na het ontbijt loop ik door het park naar de universiteit, als eerste naar de 'campus coffee'. Daar heb je voor £1,50 een flinke cappuccino. Dus daar kan ik niet zonder meer voorbij lopen. De verkoopster heeft mij daar ondertussen duidelijk opgemerkt, want vanmorgen hoefde ik niet eens meer te zeggen wat ik wilde hebben...

Met de kop koffie in mijn hand loop ik richting de Percy Building, waar ik aan het werk ga. De ruimte waarin ik werk (de 'postgraduate suite') is compleet anders dan wat ik in Nederland gewend ben. In Nederland is een aio echt een werknemer en geen student. In Nederland heb je ook je eigen kamer met 1 of 2 anderen, net als andere stafleden. In Engeland (en in veel andere landen) niet. Hier ben je als aio student. Weliswaar een Postgraduate student, maar toch. Je hebt dus ook geen eigen kamer. Daarom werk je hier als aio thuis of in de 'Postgraduate suite': een enorme, lange ruimte met zeker 50 computers waar je kunt werken. En ik kan er eigenlijk best prettig werken. Ik werk hier dan ook meestal de hele dag. Tussendoor neem ik vaak een lunch, wat korter dan in Nederland, en daarna werk ik door tot een uurtje of 6. Dan is het tijd om naar 'huis' te gaan en te gaan eten. Na het eten werk ik vaak nog wat of ik kijk tv en klets wat met mijn huisgenoten.

Het is prettig om hier voor een aantal weken aan het werk te zijn. En het enige wat ik qua huishouden doe is koken, de rest wordt allemaal voor me gedaan. Dat biedt ruimte om me te focussen op mijn werk en dat is fijn. Dus ik hoop dat ik straks terugkom met een mooie eerste versie van mijn theoretisch hoofdstuk en zinnige resultaten van mijn experimenten. En ondertussen wordt er in Nederland verder gewerkt aan het afnemen van de experimenten. Wat wil je nog meer :).

Foto's: het appartementencomplex Castle Leazes Halls en de campus van de universiteit