Even in Nederland

De afgelopen anderhalve week heb ik niets nieuws geschreven, maar dat komt omdat ik even in Nederland ben geweest. Nou ja, even: het was eigenlijk bijna een week. Ik had een aantal redenen om mijn verblijf even te onderbreken en terug naar huis te gaan. Allereerst kreeg Boris vrijdag zijn Masterdiploma wiskunde van de lerarenopleiding. Verder gingen we met het gezin een weekend naar Brabant om de 60e verjaardag van m'n ouders te vieren. Maandag had ik een paar afspraken op de universiteit en dinsdag hadden we controle in het ziekenhuis en de 20weken echo. Jullie horen het al: het was een vol programma.

Afgelopen donderdag vertrok ik vanaf het vliegveld van Newcastle. Ik vloog via Londen Gatwick naar Dusseldorf, waar mijn vader me op kwam halen. Ik was dit keer niet zo stom om een scherp mes in mijn tas te stappen, in plaats daarvan had ik er dit keer een nagelschaartje in gestopt. Ook erg slim natuurlijk. Maar tegen mijn verwachting in verdween het nageschaartje niet in de prullenbak, maar mocht het gewoon met mij meevliegen. De reis verliep op zich prima, in Dusseldorf wachtte mij een onaangename verrassing: mijn koffer was er niet. Aanvankelijk had ik nog hoop dat mijn koffer gewoon als een van de laatste op de bagageband zou verschijnen, maar toen deze weer stil werd gezet realiseerde ik me dat mijn koffer echt niet in het vliegtuig had gezeten. Dikke pech, vooral omdat er zo ongeveer alle kleren in zaten die ik op het pas en bovendien nog aardig wat kostbare en belangrijke spullen.

Al eerder heb ik geschreven dat ik een optimistisch persoon ben, dus ik ging ervan uit dat mijn koffer de dag erna wel zou arriveren. Maar toen ik vrijdagmiddag opbelde, was er nog geen spoor van mijn koffer en werd ik toch wel een beetje ongerust. Toen het er ook nog eens op leek dat mijn beurs niet wordt uitgekeerd (Engeland ligt dwars) en een van m'n experimenten het niet deed, had ik het toch wel even gehad. Maar na een nacht goeie slaap en een moeder die een kopje thee op bed kwam brengen, zag ik alles weer wat positiever in. Toen ook nog eens mijn koffer boven water kwam (hij was op Londen Gatwick blijven staan) en het met mijn experiment ook goed kwam, was ik helemaal opgelucht.

Het weekendje weg met ons gezin was erg leuk en gezellig. Zaterdag hebben we 's morgens Boerengolf gespeeld (waarin ik ondertussen zeer geoefend ben) en 's middags een fietstocht op tandems gemaakt. 's Avonds hebben we lekker met elkaar gegeten en daarna de Nederlandse schaatsers aangemoedigd. Zondagmorgen lag er een mooie laag verse sneeuw en hebben Boris en ik een wandeling gemaakt. We hebben nog met elkaar geluncht en zijn daarna richting huis gegaan.

Dinsdag zijn Boris en ik naar het ziekenhuis geweest voor de 20weken echo. Gelukkig zag alles er goed en normaal uit. Dat was toch wel erg prettig om te horen. Ik kan het kindje nu ook echt goed voelen, echt heel erg leuk. En het is in elk geval een actief kind, want zodra ik rustig ga zitten of liggen komt ie in beweging.

En gisteren was het tijd om weer terug te gaan naar Newcastle. Boris bracht me weer naar Schiphol, want hij heeft vakantie. Vond het echt wel moeilijk weer afscheid van hem te nemen na een aantal fijne dagen samen, maar aan de andere kant gaan de 3,5 weken die nog komen gaan ook zo weer voorbij. Dat heb ik tenminste de eerste weken zo ervaren. En Judith komt komend weekend op bezoek, dus dat is ook wel een erg leuk en gezellig vooruitzicht.