Na mijn blog van afgelopen weekend zullen jullie het bijna niet geloven, maar uiteindelijk kom ik hier om te werken. En daar zal ik jullie vandaag iets meer over vertellen en laten zien.
Afgelopen week werd ik in de niewsbrief van CRiLLS, de afdeling waar ik op bezoek ben, als volgt welkom geheten:
Loes Oldenkamp, Visiting PhD student- CRiLLS would also like to welcome Loes Oldenkamp who was succesful in her application to visit Newcastle University. Loes will be attending the Phonological Interfaces in Second Language Acquisition course, taught by Dr Martha Young-Scholten, and seminars/ workshops that will be of interest to her research in *Acquiring inflection in Dutch as L2: phonetic-phonological and morphological aspects*.
Toch leuk om te lezen dat je bezoek niet helemaal onopgemerkt blijft :).
Maar goed, ik zal iets vertellen over wat ik hier zoal op een dag doe. Het is sowieso grappig om te merken dat je zo snel ergens gewend raakt en dat je binnen een week al een soort van 'vast' patroon hebt ontwikkeld van hoe een (doordeweekse) dag verloopt.
Ik merk dat ik hier later opsta dan in Nederland. Zogezegd pas ik me aan aan het werkritme van de andere aio's hier en die beginnen zeker niet voor half 10. En dat is eigenlijk nog aan de vroege kant. Mijn wekker gaat dus om kwart voor 8. Ik probeer dan direct mijn bed uit te komen (wat meestal niet lukt), een douche te nemen en te gaan ontbijten. Het ontbijt is bij mijn verblijf inbegrepen en is in Castle Leazes Halls zelf. De ontbijtzaal (en tevens ook dinerzaal) is een soort enorme sporthal met enorm lange rijen tafels. Niet bepaald sfeervol dus. De eerste keer dat ik er kwam, verbaasde ik me erover dat studenten hier gewoon in hun pyjama, duidelijk net ontwaakt, komen ontbijten. Zoiets huiselijks in zo'n enorme hal. Maar vaak ontbijt ik ook op mijn eigen kamer, aangezien het Engelse ontbijt toch wel erg vet is. En als ik elke dag eggs&beans zou eten, zouden jullie straks denken dat mijn kind wel erg hard groeit...
Na het ontbijt loop ik door het park naar de universiteit, als eerste naar de 'campus coffee'. Daar heb je voor £1,50 een flinke cappuccino. Dus daar kan ik niet zonder meer voorbij lopen. De verkoopster heeft mij daar ondertussen duidelijk opgemerkt, want vanmorgen hoefde ik niet eens meer te zeggen wat ik wilde hebben...
Met de kop koffie in mijn hand loop ik richting de Percy Building, waar ik aan het werk ga. De ruimte waarin ik werk (de 'postgraduate suite') is compleet anders dan wat ik in Nederland gewend ben. In Nederland is een aio echt een werknemer en geen student. In Nederland heb je ook je eigen kamer met 1 of 2 anderen, net als andere stafleden. In Engeland (en in veel andere landen) niet. Hier ben je als aio student. Weliswaar een Postgraduate student, maar toch. Je hebt dus ook geen eigen kamer. Daarom werk je hier als aio thuis of in de 'Postgraduate suite': een enorme, lange ruimte met zeker 50 computers waar je kunt werken. En ik kan er eigenlijk best prettig werken. Ik werk hier dan ook meestal de hele dag. Tussendoor neem ik vaak een lunch, wat korter dan in Nederland, en daarna werk ik door tot een uurtje of 6. Dan is het tijd om naar 'huis' te gaan en te gaan eten. Na het eten werk ik vaak nog wat of ik kijk tv en klets wat met mijn huisgenoten.
Het is prettig om hier voor een aantal weken aan het werk te zijn. En het enige wat ik qua huishouden doe is koken, de rest wordt allemaal voor me gedaan. Dat biedt ruimte om me te focussen op mijn werk en dat is fijn. Dus ik hoop dat ik straks terugkom met een mooie eerste versie van mijn theoretisch hoofdstuk en zinnige resultaten van mijn experimenten. En ondertussen wordt er in Nederland verder gewerkt aan het afnemen van de experimenten. Wat wil je nog meer :).
Afgelopen week werd ik in de niewsbrief van CRiLLS, de afdeling waar ik op bezoek ben, als volgt welkom geheten:
Loes Oldenkamp, Visiting PhD student- CRiLLS would also like to welcome Loes Oldenkamp who was succesful in her application to visit Newcastle University. Loes will be attending the Phonological Interfaces in Second Language Acquisition course, taught by Dr Martha Young-Scholten, and seminars/ workshops that will be of interest to her research in *Acquiring inflection in Dutch as L2: phonetic-phonological and morphological aspects*.
Toch leuk om te lezen dat je bezoek niet helemaal onopgemerkt blijft :).
Maar goed, ik zal iets vertellen over wat ik hier zoal op een dag doe. Het is sowieso grappig om te merken dat je zo snel ergens gewend raakt en dat je binnen een week al een soort van 'vast' patroon hebt ontwikkeld van hoe een (doordeweekse) dag verloopt.
Ik merk dat ik hier later opsta dan in Nederland. Zogezegd pas ik me aan aan het werkritme van de andere aio's hier en die beginnen zeker niet voor half 10. En dat is eigenlijk nog aan de vroege kant. Mijn wekker gaat dus om kwart voor 8. Ik probeer dan direct mijn bed uit te komen (wat meestal niet lukt), een douche te nemen en te gaan ontbijten. Het ontbijt is bij mijn verblijf inbegrepen en is in Castle Leazes Halls zelf. De ontbijtzaal (en tevens ook dinerzaal) is een soort enorme sporthal met enorm lange rijen tafels. Niet bepaald sfeervol dus. De eerste keer dat ik er kwam, verbaasde ik me erover dat studenten hier gewoon in hun pyjama, duidelijk net ontwaakt, komen ontbijten. Zoiets huiselijks in zo'n enorme hal. Maar vaak ontbijt ik ook op mijn eigen kamer, aangezien het Engelse ontbijt toch wel erg vet is. En als ik elke dag eggs&beans zou eten, zouden jullie straks denken dat mijn kind wel erg hard groeit...
Na het ontbijt loop ik door het park naar de universiteit, als eerste naar de 'campus coffee'. Daar heb je voor £1,50 een flinke cappuccino. Dus daar kan ik niet zonder meer voorbij lopen. De verkoopster heeft mij daar ondertussen duidelijk opgemerkt, want vanmorgen hoefde ik niet eens meer te zeggen wat ik wilde hebben...
Met de kop koffie in mijn hand loop ik richting de Percy Building, waar ik aan het werk ga. De ruimte waarin ik werk (de 'postgraduate suite') is compleet anders dan wat ik in Nederland gewend ben. In Nederland is een aio echt een werknemer en geen student. In Nederland heb je ook je eigen kamer met 1 of 2 anderen, net als andere stafleden. In Engeland (en in veel andere landen) niet. Hier ben je als aio student. Weliswaar een Postgraduate student, maar toch. Je hebt dus ook geen eigen kamer. Daarom werk je hier als aio thuis of in de 'Postgraduate suite': een enorme, lange ruimte met zeker 50 computers waar je kunt werken. En ik kan er eigenlijk best prettig werken. Ik werk hier dan ook meestal de hele dag. Tussendoor neem ik vaak een lunch, wat korter dan in Nederland, en daarna werk ik door tot een uurtje of 6. Dan is het tijd om naar 'huis' te gaan en te gaan eten. Na het eten werk ik vaak nog wat of ik kijk tv en klets wat met mijn huisgenoten.
Het is prettig om hier voor een aantal weken aan het werk te zijn. En het enige wat ik qua huishouden doe is koken, de rest wordt allemaal voor me gedaan. Dat biedt ruimte om me te focussen op mijn werk en dat is fijn. Dus ik hoop dat ik straks terugkom met een mooie eerste versie van mijn theoretisch hoofdstuk en zinnige resultaten van mijn experimenten. En ondertussen wordt er in Nederland verder gewerkt aan het afnemen van de experimenten. Wat wil je nog meer :).
Foto's: het appartementencomplex Castle Leazes Halls en de campus van de universiteit
Hier beginnen de meeste mensen ook later dan in Nederland maar ik ben er gewoon om half 9 (tenzij ik eerst ga hardlopen). Ik werk in een kamer met vier andere mensen, de promovendi hebben hier wel net als in Nederland een eigen werkplek. Leuk is dat promovendi, stafleden en secretaresses door elkaar zitten. Alleen de hoogleraar heeft een eigen kamer.
ReplyDelete's Avonds werk ik door tot een uur of zeven. Dan is iedereen hier nog.
Het ziet er mooi uit daar!
groetjes Suzan
Ha die lieve Loes,
ReplyDeletefijn om te lezen dat het je goed gaat en wat heb je mooie foto's gemaakt. Ze geven een goede indruk van de omgeving waarin je nu zit en dat is voor ons leuk om te zien. Wat vervelend voor je dat je zo hard moet werken!!! Dat is goed voor je!!!
Tot blogs of bellens en in ieder geval tot volgende week,
lieve groetjes,
papa en mama